Red Metal Jacket (Μερος Α’)

Red Metal Jacket (Μερος Α’) : Η άφιξη

Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι
Πυρπόλησαν το ρύζι
Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις
Δε σου φτανε ο αέρας για να ζήσεις.
Τώρα κρυμμένος στο ποτάμι ανασαίνεις
Φο Μι Τσινχ ανασαίνεις
Ανασαίνεις με καλάμι με καλάμι…

Μάιος 2009: Άφιξη της αποστολής

Το σώμα κολλημένο στην άτρακτο. Τα χέρια μπουνιές. Ζόρι πολύ ζόρι και οι φλέβες πεταμένες στο πρόσωπο του Κυρ Σάββα. Οι μνήμες σαν να μυρίζουν ακόμα αίμα και μπαρούτι από τότε. Τα γυαλιά θαμπά να λούζονται από ιδρώτα και εκείνος να ξεροφυσαει βαριά σαν άλογο.

– Τι έχετε Κυρ Σάββα? Ρώτησε με κάποιο ενδιαφέρον ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ΥΕΑ Α’ του ερυθρόλευκου τάγματος.

-Τίποτα αγόρι μου. Ο Σάββας με σβησμένη φωνή καθησύχασε το νεαρό και προσπάθησε να διώξει μακριά τις βλοσυρές εικόνες με τα ψηφιδωτά από πτώματα, το κουβάλημα του τραυματία συντρόφου στον ώμο , τους νεκρούς κιτρινιάρηδες μακάβριο αριθμό σε μια μακρά στατιστική θανάτου. Νάτος τώρα να γυρίζει πάλι πίσω στους εφιάλτες του , στη χώρα του ρυζιού με την δοξασμένη του παραλλαγή φορεμένη όπως τότε.

-Σβηστο επιτέλους ρε γαμω την πουτανα μου. Φώναξε ο Σάββας στον Φερναντο Μπελουτσι λοχία του τάγματος εθελοντών από την Αργεντινή
-Μας έχεις βρομίσει με το κωλοτσιγαρο σου ……

Ο Φερναντο σάλιωσε τις άκρες και έστριψε ένα από τα καλύτερα τσιγαριλίκια. Το κάπνιζε στα μουλωχτά μαζί με τον συνάδελφο ντουντου πίσω από τις αποσκευές.

-Αυτός ο κινητήρας του σκατοC130 μου έχει φάει τα αυτιά. Έχουμε προσγειωθεί εδώ και ώρα. Πότε θα κατέβουμε από το αεροπλάνο ρε hijo de puta. ?
– Περιμένουμε παράγγελμα από τον Δικα. Απάντησε αγκομαχώντας μέσα από μια βαριά μερακλίδικη ρουφηξιά ο Ντουντου.

Κοντά στη καταπακτή, στο πίσω μέρος του αεροπλάνου, έτοιμοι να πηδήσουν πρώτοι έξω σαν δοθεί το παράγγελμα ο υπολοχαγός Γκαλετι και ο λοχαγός Τζολε του 1ου λόχου ανταλλάσουν απόψεις επιχειρησιακού περιεχομένου καθώς και κάποια κολακευτικά σχόλια για το πρωτοπαλίκαρο τους που ζύγωσε διπλά τους.

– Κοίτα τον ρε μαλακα …..είπε με κάποια δόση αναγνώρισης ο Λουτσιάνο στον Πρεντραγκ δείχνοντας τον Στρατιώτη πεζικού Τάσο Παντο που ακόνιζε με προσοχή πάνω στη γυαλοπετρα το δοξασμένο του μαχαίρι …..
-Κομάντο ….απάντησε ο τζολε με κάποια περηφάνια ….θα κόψει πολλά πόδια στη μάχη αύριο …..

Ύστερα ο φυσικός αρχηγός του τάγματος σαν να βυθίστηκε πάλι στις ανησυχίες του

– Τι έχεις ρε μαλακα …τον ρώτησε ο Λουτσι με κάποιο συμπονετικό τόνο στη φωνή, σαν να ξερε.
– Τι να χω ρε πουστη μου …στα λελε μου ενώ έχω πάρει από το στρατηγό την απόφαση αποστρατείας να με σέρνουν με το ετσιθελω στη ζούγκλα …μου έκοψαν και την άδεια απολύσεως τα καθ ……

Σταμάτησε απότομα και αποφάσισε να ξεκόψει από τον εαυτό του την όποια διάθεση για παράπονο και θυμό γιατί δεν ήταν της παρούσης. Ο Λουτσιάνο έγνεψε συγκαταβατικά σαν να συμφωνούσε

– Άντρες εγερθείτε ! Ακούστηκε δυνατά το παράγγελμα από τον Σάββα ενώ οι μηχανές του αεροπλάνου σταμάτησαν και η καταπακτή άνοιξε . Ο Αντζας φίλησε για τελευταία φορά τη φωτογραφία της γυναίκας του και θυμήθηκε να τιμήσει την υπόσχεση που της έδωσε…. «Είναι η τελευταία μου μάχη αγάπη μου» της ψιθύρισε στο αυτί ανάμεσα στα αναφιλητά που συνόδευαν τον αποχαιρετισμό τους πίσω στη πατρίδα.

Ο Φερναντο πρόλαβε να σβήσει το τσιγάρο του και να το χώσει στη τσέπη στο χιτώνιο, ο Τζολε ίσιωσε με χάρη το μπερέ και ο Γκαλετι έδωσε προσοχή στο τάγμα ,ο Τάσος τεντώθηκε με μιας ενώ από το βάθος ξεπρόβαλε η αυστηρή φιγούρα του Ταγματάρχη Ερνεστο Βαλβερδε.

– Άνδρες τροχάδην έξω από το αεροπλάνο ….φώναξε…..και οι άνδρες ξεχύθηκαν στο διάδρομο προσγείωσης με βήμα μετέωρο ανάμεσα στη δόξα και την καταστροφή.

…..Συνεχίζεται

Ειδήμων