ΜAT ΝTΑΡΜΠΙΣΑΙΡ, Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΥΣ ΣΕ ΜΠΑΡ

Πολλές φορές εγώ και ο προπονητής ενώνουμε τα χέρια (όχι τίποτα πουστικο) γονατίζουμε μπροστά στο εικόνισμα του Αγίου Παύλου γκασκοιν (δες φώτο) και προσευχόμαστε στο όνομα του αγίου Πατρικ Σουέζ ,στη βασιλομήτωρ αγέραστη και αγέλαστη Ελισάβετ και τον εγγονό της ρατσιστή Χάρι, μεγάλη η χάρη τους, στον κακάσχημο ζεν πρεμιε πρίγκιπα Κάρολο και τον πολιούχο των παμπ αείμνηστο Τζορτζ Μπέστ να γίνει το θαύμα και να φέρουμε λίγο από την αίγλη του αγγλικού πρωταθλήματος στη χώρα μας. Όχι δε καταλάβατε καλά δεν αναφέρομαι σε τίποτα σωτηρακοπούλειους επαίνους για την ποιότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου , τα σύγχρονα γήπεδα της πρεμιερ λιγκ και άλλα τέτοια τετριμμένα….όχι καλέ , δε τα αρνούμαι αλλά δεν είναι μόνο αυτά που κάνουν τη διαφορά στο μεγάλο νησί. Δεν είναι αυτά το αλατοπίπερο στο ξινισμένο φαγητό, το λάδι στη σαλάτα ή το βαλσαμικο στη ρόκα παρμεζάνα , δεν είναι αυτά που θα αποτελέσουν ένα σωστό ντρεσινγκ στο άνοστο πιάτο του ελληνικού ποδοσφαιρικού κόσμου.

Αντιθέτως είναι το πρότυπο του κατατρεγμένου από τους εφιάλτες της διασημότητας, από την πίεση που δημιουργεί η εμπορευματοποίηση του προσώπου του, του κυνηγημένου από τους παπαράτσι και τα αγγλικά ταμπλόιντ ποδοσφαιριστή , του έκπτωτου εκείνου ήρωα που κάνει «παπάδες» εντος του γηπέδου και δε διστάζει να τσαλακώνει την δημόσια εικόνα του έξω από αυτό. Του νέου ανθρώπου που απότομα στα πόδια του απλώνονται εκατομμύρια τα οποία συνοδεύουν χίλιοι δυο πειρασμοί και εκείνος δεν αρνείται να τους γευτεί , δεν αντιστέκεται στην έλξη τους ,δεν προσποιείται τον όσιο αλλά αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο στη αναπόφευκτη ροπή του προς την ακολασία.

εικόνισμα του Αγίου Παύλου γκασκοιν

Ναι ρε, ζηλεύω τον άγγλο ειδήμονα της μπάλας που τα πρωινά θα ανοίξει με τα λιγδιασμένα από το καβουρδισμένο μπέικον χέρια το πρωτοσέλιδο της Sun και θα διαβάσει για το βιασμό του Ρομπίνιο , το σνιφαρισμα κόκας του Σμιθ, τα όργια στις βίλλες του Ροναλντο που διέλυσε την καινούργια του φερραρι και ύστερα ήπιε πέντε λίτρα μπίρας στην υγεία της , το ξυλοδαρμό του Νέβιλ , την ιλιγγιώδη ταχύτητα που έτρεχε με το αμάξι του ο Όουεν και για άλλα τόσα. Ενώ εδώ το χειρότερο που έχεις ακούσει ή διαβάσει είναι για τα πακέτα τσιγάρα που καπνίζει ο Τζολε και για τα πηδήματα του Κωνσταντίνου και του Ελευθερόπουλου άντε και κάτι ράδιο αρβύλες για τη γυναίκα του Αντζα. Υποκρισία στο μεγαλείο της ή η ολοκληρωτική φλωριά?

Εδώ ρε ως ακραία εξωγηπεδικη συμπεριφορά οι έλληνες παίκτες θεωρούν το σπάσιμο πιάτων στα μπουζούκια, την αγορά μιας Λαμποργκινι (σιγά ρε καραβλαχο Σειταριδη) και την απαλλαγή από το στρατό. Εδώ που υποτίθεται πως έχουμε την κατινιά μέσα μας και ένα σταρ συστεμ μέσα στη φόλα ασχολούμαστε αν και πότε θα γεννήσει η Μαρία Κορινθίου και όχι με ποιούς πήγε για να γίνει γνωστή. Δηλαδή έχουμε τον Ντεμη το θεό με σκουλαρίκια , σκαρφαλώματα στις εξέδρες να πανηγυρίσει με την οριτζιναλ , τατουάζ σε όλο του το σώμα , γόης , γυναίκα τραγουδίστρια και ασχολούμαστε με τις βίλλες του , τα παιδιά και τα προεδριλίκια του … το άτομο πανηγύριζε την κατάκτηση του γιουρο με ένα κουτάκι χαινικεν του περιπτέρου…..αυτό τα λέει όλα!

Για να καταλήξω επιτέλους κάπου, ένα και μοναδικό ρωτώ. Πότε θα εμφανιστεί ένας μεσσίας στο ελληνικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι να τα κάνει όλα πουτανα? Που είναι ο νταής, ο μπεκρής, εκείνος που θα εκμεταλλευτεί τη φήμη του ρε αδελφέ , που θα το παίξει σταριλικι? Που είναι αυτός που δε θα διστάσει να τα βάλει με τον επιτηδευμένο μας καθωσπρεπισμό, που θα σταθεί απέναντι στις μεσαιωνικές αντιλήψεις των μιντια που τρέχουν να βάλουν στη θέση τους με αναθέματα και αφορισμούς παίχτες σαν τον Τζιμπουρ που το αίμα τους βράζει και δεν κρύβονται πίσω από μεθοδευμένες επαγγελματικές συμπεριφορές αλλά γρονθοκοπούν συμπαίκτες και αντιπάλους,  Ποιος? Εδώ κάποτε στην χώρα μας έπαιζε και ο ημιερασιτέχνης ΣΚΑΔΙΝΑΒΟΣ Χενρικσεν, δημόσιος υπάλληλος το πρωί το βράδυ λίμπερο και σου έβγαζε από τη φάτσα του ότι τα μεσάνυχτα θα πιει 40 λίτρα μπύρας στην καθισιά του.

Ντάρμπισαιρ είσαι η μοναδική μας ελπίδα ,ένα παράθυρο στο φως. Νταρμπι αγαπημένε, γνήσιο τέκνο της αλητοποδοσφαιρομανας Βρετανίας κάνε το θαύμα σου και αντιστάσου στην ψευτοεικονα που τα ελληνικά μιντια πήγαν εσπευσμένα να σου φορτώσουν (Ορκίζομαι ότι είδα Φώτο σκάνδαλο με νταρμπι και δυο μωρά στην αγκαλιά στο πρότυπο του Έλληνα οικογενειάρχη ποδοσφαιριστή…δε μπορώ να βρω το ντοκουμέντο)

Αμήν!

…..Ειδημων

edit απο προπονητή της εξέδρας. η περιβόητη φωτό νταρμπι με τα 2 μωρα ντυμενα στα χρώματα της μπλάκμπερν.
GET IT νταρμπι. Φτιάξε μερικές ωραίες ιστορίες με μεθοκοπήματα και μαχαιρώματα για να έχεις να λες στα παιδιά σου

Το ντέρμπι του τίποτα

Κυκλοφόρησε στην αγορά το πολυαναμενόμενο Box Set ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ με 8 DVD με τα τρία ντέρμπι του τίποτα Αρης-Πάοκ. Το πακέτο περιλαμβάνει τα 3 παιχνίδια, τις διακοπές τους, τις παρατάσεις, όλα (και τα 42) πέναλτι, δηλώσεις των πρωταγωνιστών, deleted scenes και πολλά ακόμα extras. Είναι η καλύτερη έκδοση που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής γιατί προηγούμενα κουτιά λέγανε πως έχουν πχ όλα τα πέναλτυ, αλλά έλειπαν τελικά αυτό του Σιστόν και του Δάρλα.

Περίληψη του έργου:

Το τολμηρό δημιούργημα του σκηνοθέτη Palombarini αποτελεί μια επιβλητική αλληγορία για το παράλογο και το μάταιο του οπαδικού μίσους.Σε μία κλειστή κοινότητα, μια ομάδα φίλων οι κιτρινόμαυροι προκαλούν τους άλλους (others), τους ασπρόμαυρους σε αγώνα μέχρι τελικής πτώσης. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Οι δυό ομάδες ατόμων παρότι ανταλλάσουν μεταξύ τους παίκτες, παρότι κάποιος βρίσκεται σήμερα μαζί τους και αύριο παίζει αντίπαλος, παρότι όλοι είναι μισθοφόροι και περαστικοί, εξακολουθούν να αφηνιάζουν, να βρίζονται και να χτυπάνε σαν τα κριάρια χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όσο πάθος κι αν διαθέσουν, όση τεχνητή ένταση κι αν δημιουργούν το γκολ μοιάζει ουτοπία για όλους. Και το διαπιστώνουν όταν μετά απο 455 λεπτά αγώνα και πολλά πέναλτι βγαίνει νικητής ο οποίος όμως είναι καταδικασμένος να αποκλειστεί με συνοπτικές διαδικασίες απο τον Ολυμπιακό.

(..προπονητής της εξέδρας)

Εξεύρεση λύσης για το γλωσσοδέτη Βαβρζινιακ!

Πιθανές προτάσεις:

Βαβρζεχα
Βαβρτσινγκ
Βαβριτσιωτης
Βαβρζουχας
Βαρβαρα

Τιποτ’ άλλο?

Απύθμενος μαλακισμος από τον ειδήμονα της μπάλας

Σε ελεύθερη πτώση

Η μεταγραφή του επιθετικού στο Παναθηναϊκό μοιάζει με καλοφτιαγμένο ανέκδοτο. Αστείο που ξεκινά από την πρώτη του μηνός με Νιλμαρ , Φαλκαο και Παλασιο , συνεχίζει με Φρεντ κάπου στα μέσα του γενάρη και κορυφώνεται σήμερα που από το πρωί έχουμε ξεκινήσει με βόμβα Ολιβέιρα και έχουμε καταλήξει σε λύση Μπομπο από Μπεσικτας στην οποία έδωσε η Παναθα μισοτιμής τον Σεριτς !!!! Χα εγώ και ο προπονητής πιστεύουμε ακράδαντα ότι κατά τις 23.50 σήμερα το βράδυ ο Βαζελος θα κλείσει Ανέστη Αγριτη!

(Το άλλο με το μπομπο το ξέρετε?)

Α ρε Γιαννάκη Γκούμα!

Δείχνει σαν να βγήκε από τη μήτρα της ομάδας. Δε μπορεί κάποτε θα τον ξέβρασε το κύμα ορφανό στη πόρτα της Παιανίας. Λες και μεγάλωσε στα πράσινα αποδυτήρια εκεί που ζέχνει ιδρώτα και βρόμικη κάλτσα, αγκαλιά με όνειρα για τίτλους και μεγάλες νίκες. Τον Φαντάζομαι με υγρά μάτια να ντεπουταρει στην ομάδα , τον βλέπω μπροστά μου να κλαίει από συγκίνηση όταν κερδίζει τον πρώτο του τίτλο, όταν ζει μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, όταν η εξέδρα τον αποθεώνει.
Όσο θυμάμαι τον βαζελο θυμάμαι και αυτόν στο ροστερ. Πολλοί έφυγαν , πολλοί ήρθαν , άλλοι έφυγαν για λίγο και επέστρεψαν, αυτός εκεί δήλωνε μονιμότητα. Πιστός στρατιώτης της πράσινης ιδέας, ο φιλότιμος , ο απόλυτος υπηρέτης του πρασίνου λαού , το παιδί για τα θελήματα, ο κανακάρης μας , το καλό μας το πράσινο τέκνο, ο δικός σου, ο δικός μου, ο δικός μας ο Γιαννάκης ο Γκούμας. Ο Γιαννάκης που κυλιέται στο βούρκο για χάρη της παναθας, που παθιάζεται, που σμίγει τα φρύδια από θυμό απέναντι στην αδικία , που χοροπηδά σαν άτι όταν πανηγυρίζει, που κλαίει στον ώμο του φίλου συμπαίκτη όταν κερδίζει ευρωπαϊκές μάχες, ο Γιαννάκης που δίνει τα πάντα στο γήπεδο.

Σου αρέσει. Ναι είμαι σίγουρος ότι τον λατρεύεις. Δεν γίνεται να μην τον αγαπάς. Ω! Άμοιρε φίλαθλε, κακοπροαίρετε, εσύ οπαδέ που τρως την προπαγάνδα του μεγάλου αμυντικού , του σίγουρου χαρτιού από την Ευρώπη, του μεγάλου ονόματος , κοιτά τον Γιαννάκη στα μάτια βαθιά και δες μέσα του να γιεννιέται το παράπονο, Τι? Ρωτώ τι περισσότερο θέλεις να δεις από το Γιαννάκη για να πειστείς ότι είναι μεγάλη παιχτουρα? Τι θέλεις από εκείνον για να τον εμπιστευτείς?. Καλό κεφάλι, σίγουρες τοποθετήσεις, δύναμη στο προσωπικό μαρκάρισμα, από τους λίγους που ξέρουν να σκοράρουν. Αγαπημένε Γιάννη το μελανί μου στάζει αγάπη για σένα. Μόνο αγνά συναισθήματα με πλημμυρίζουν στη θύμηση σου. Είσαι εκεί παρόν σε κάθε πράσινη προσπάθεια, σε κάθε φιλανθρωπικό γκαλά αγκαλίτσα με ορφανά και παραπληγικά, είσαι εκεί σε κάθε κάλεσμα της πράσινης οικογενείας.

Ήταν λοιπόν και στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια σαν σημαία του τώρα , σαν συνεχεία του χτες. Πήγε ντυμένος στην πένα, γυαλισμένος, ξυρισμένος. Δε μπορεί θα τα βγάλω περά είπε , δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Οι εντολές σαφείς, ο κοινός σκοπός δεδομένος. Θυμήθηκε το τηλέφωνο της προηγούμενης νύχτας από τους ιθύνοντες της ΠΑΕ. « Γιαννάκη ξέρεις πως σε εκτιμούμε» του είπαν και αυτός φούσκωσε από περηφάνια. «Γιαννάκη αύριο θα έρθεις στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια να μιλήσεις ως εκπρόσωπος των ποδοσφαιριστών , ως ο πιο ταγμένος στη πράσινη ιδέα, ως ο πιο παλιός» του δήλωσαν και αυτός ένιωσε δικαιωμένος. « Γιαννάκη μη κάνεις καμιά βλακεία πάλι και πεις τίποτα για τα συστήματα του προπονητή και φας εξορία στην εξέδρα, ούτε να υποσχεθείς τίποτα πεντάρες στο Καραϊσκάκη και φάμε πάλι καμία ξεγυρισμένη τεσσάρα, πρόσεξε τι θα πεις» …ο Γιάννης σούφρωσε το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο από ανησυχία και οι γοητευτικές στη φάτσα του γωνίες γέμισαν από μαύρες σκιές… «ακούς Γιάννη δεν είναι τίποτα δύσκολο τώρα, θα βγεις και θα πεις , ο, τι και να σε ρωτήσουν, ο,τι ευχολόγια και κρίσεις σου ζητήσουν, ένα και μοναδικό πράγμα, ότι το γήπεδο θα γίνει στο βοτανικό, ΤΕΛΟΣ»

Η βραδιά κυλούσε υπέροχα και η εκδήλωση ήταν άρτια οργανωμένη. Στο βήμα να μιλήσουν ανέβηκαν μεγάλες προσωπικότητες του παναθηναϊκού και όλοι με μια φωνή καθησύχασαν το πράσινο λαό ότι το γήπεδο όσες δυσκολίες και αν υπάρξουν θα γίνει στο βοτανικό. Όλοι έδειχναν στρατευμένοι σε ένα κοινό σκοπό. Να κάνουν γνωστό προς πάσα κατεύθυνση ότι ο παναθηναϊκός δεν είναι διατιθέμενος να κάνει πίσω στη υπόθεση του γηπέδου. Ήταν η σειρά του. Ανέβηκε στο μικρόφωνο με αέρα. Δεν είχε σκοπό να πει κάτι διαφορετικό από τους προλαλήσαντες. Η ερώτηση του παρουσιαστή τον αιφνιδίασε πλήρως «τι λες Γιάννη θα πάμε φέτος Ρώμη?». Το ¨αστείο¨ ξεπήδησε από τη γλώσσα του πριν καν εκείνη προλάβει να βουτήξει στο μυαλό του. «Πιο εύκολα Ρώμη παρά γήπεδο στο βοτανικό» ξεστόμισε ο γελωτοποιός και πάγωσε την αίθουσα προσπαθώντας μάταια αργότερα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αμήχανα χαμόγελα ακόμα πιο διστακτικά χειροκροτήματα πλημμύρησαν την αιθουσα . Ο πιστός , ο φιλότιμος στρατιώτης ακύρωσε για άλλη μια φορά τους εργοδότες του και πρόσθεσε άλλη μια γκάφα στο πάνθεον των δηλώσεων του.

«Το πρόστιμο για άλλη μια φορά δε μοιάζει μακριά»

Γιάννη συνέχισε να κυνηγάς την κάμερα!

…ειδήμων

Το σώμα

Παιδιά το πήρατε είδηση; ο Μιχαλακης σκόραρε!!!!! Και μάλιστα δις! Με το αγαπημένο του στυλ κιόλας! Με το καλάμι! Το δεξί μας μπακ πιστεύει ότι αν πρέπει να συνοψίσουμε σε μια εικόνα την ποιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου καλό είναι να προβάλουμε τα 10 καλύτερα γκολ του Μιχάλη Κωνσταντίνου.

Πάντως μαθαίνω ότι ο Κύπριος τραυματίστηκε ή κρύωσε και έτσι θα αργήσουμε πάλι να τον θαυμάσουμε να σκοράρει με το δικό του επιδέξιο τρόπο = Μετρά τα βήματα του σαν άλτης του μήκους.. 1,2 και ύστερα στο τρίτο πριν πατήσει τον κόκκινο τάπητα και ακυρωθεί σουτάρει με το καλάμι….μετά προσευχή!

Κυπριακο θωρηκτο

Χτες έβλεπα την ταινία το Σώμα με τον Αντώνιο Παντερας. Ιερέας πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ για να εξιχνιάσει μια τρομερή αρχαιολογική ανακάλυψη : Αρχαιολόγος ισχυρίζεται ότι βρήκε το σώμα του θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που θέτει το ερώτημα «τι θα γινόταν αν ποτέ ανακαλύπταμε το σώμα του Χριστού και τελικά όπως γίνεται κατανοητό καταρριπτόταν η θεϊκή του υπόσταση?» Εγώ παρακάμπτοντας όλες τις δραματικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που θα συνέβαιναν σημειώνω ότι μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε αυτόματα και τη εξαφάνιση του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου του λεγόμενου «τζογο μπονιτο». Είναι γνωστό ότι ο Χριστός δεν είναι παρά το όπιο του βραζιλιάνου μπαλαδορου που θα σκοράρει και θα αφιερώσει το γκολ στον Ιησού γονατιστός με προτεταμένο το δείκτη στον ουρανό και το βλέμμα υποτακτικό μπροστά στο μεγαλείο του Παραδείσου και ύστερα θα δείξει με περηφάνια τη στάμπα «τζισους σειβς» στη μπλούζα του. Φανταστείτε λοιπόν να καταρρίπτονταν το είδωλο τόσων μεγάλων παιχταράδων, θα άνοιγε με μιας η γη να τους καταπιεί. Οι συνέπειες τρομερές . Μαζικές αυτοκτονίες στη κόπα καμπάνα, χρόνια κατάθλιψη και το χειρότερο όχι πια σουπερ Ντιογο. No Diogo no party! Και ύστερα τι θα μείνει?
Ο Ματζιος που θυμάται το ταλέντο του δυο φορές το χρόνο? Ο Γκέκας που φημολογείται ότι θα γυρίσει για να επιδείξει της φανταχτερές ανταύγειες στην κόμη του ? ή ο Μητρογλου (νο κομεντ) ή μάλλον ο ζορο με τις γελοίες μάσκες?

Το δεξί μπακ εύχεται στον Νταρκο καλή ανάρρωση! Θα μας λείψει το χαζοχαρούμενο χαμόγελο του ύστερα από κάθε εύστοχη κεφαλιά! Το τραγικό είναι ότι ακόμα και στα 37 του με τον ανταγωνισμό που υπάρχει στο πρωτάθλημα μας και με δεδομένη την ποιότητα του σαν παίχτης η απουσία του θα είναι κάτι περισσότερο από εμφανής!

Jesus κράτα γερά!

Μιχαλακη είσαι τρέλα!

……Ειδήμων

Έφυγε ο Αλέξανδρος.

Έφυγε ο Αλέξανδρος. Τον είδα στις αποχαιρετιστήριες δηλώσεις του στο αεροδρόμιο. Σημαδεμένος με εκείνο το ύφος μπλαζέ που τον ακολουθει στη καριέρα του. Αμήχανος , σοβαροφανείς, σίγουρα όχι φίλος της κάμερας. Φαινόταν να τον διακατέχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία για ένα μέλλον που διαφαίνεται αβέβαιο αλλά σίγουρα με λιγότερη εξωτερική πίεση και πιο ήρεμο.

Δεν ήταν δα και ποτέ ο παίκτης που μπορούσε να κλέψει καρδιές στην εξέδρα. Ούτε εκείνος που θα πουλήσει οπαδιλικι και παθιασμένες υποκλίσεις μπροστά από την οχλοβοή του πλήθους . Σίγουρα θα μου ήταν δύσκολο ν’ ακούσω σύνθημα στα χείλη οπαδού για τον Αλέξανδρο ακόμα και αν η αποτίμηση της παρουσίας του στη πράσινη ΠΑΕ ήταν θετική.

Απορούσα όμως πάντα γιατί στοχοποιηθηκε τόσο. Ίσως γιατί είχε εκείνη τη δήθεν αύρα του σίγουρου χαρτιού στη μεσαία γραμμή. Ψηλά το κεφάλι , οξυδέρκεια και σιγουριά, στοιχεία που επέδειξε στα λιγοστά καλά του παιχνίδια με το τριφύλλι στο στήθος , στοιχειά που αχνοφανηκαν όταν έτεινε να καθιερωθεί επί εποχής Μαλεζανι πριν επέλθει η καθίζηση και η μακρόχρονη κακή παρουσία που σαν επακόλουθο έφεραν την γκρίνια. Μηδενική αντίδραση , λίγα λόγια και ίσως αυτά να ήταν τα αίτια για τα οποία έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος , μαζί με τον φίλο του τον Λουκά, για τα κακώς κείμενα της Παναθας. Υπερβολική η κατηγορία για τον ένοχο.

Τελικά αυτή η αλλαγή μάλλον θα τον βοηθήσει να κάνει μια νέα αρχή.
Θα πάει στη Βρέμη και θα παίζει στο γήπεδο που έκανε φίλους και εχθρούς να τρίβουν φέτος τα μάτια τους. Εκεί που με το αρχοντικό του στυλ με έκανε να αναρωτιέμαι
« Ως πότε ο Τζιωλης θα αδικεί τον εαυτό του και το ταλέντο του»

…ειδήμων