Για γέλια ο Κετσπάγια

Γεια σας. Είμαι ο προπονητής της εξέδρας. Οι νεότεροι αναγνώστες του δεξιού μπακ θα απορουν, θα λένε που είναι ο ειδήμων – φέρτε μας πίσω τον ειδήμων μας, όμως οι παλιότεροι και φανατικότεροι ισως με θυμούνται για τις μεγάλες επιτυχίες «Σεισμολόγοι και ποδοσφαιρικοί αναλυτές» ή και «Το ανέκδοτο με τα μήλα«, κάτι σκίρτησε μέσα τους για με την επανεμφάνιση μου.

Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για τον Τιμουρ Κετσπάγια.  Ειλικρινά όμως, όχι έτσι όπως σας μιλάνε οι εφημερίδες.

(30 Ιουλιου έκανε μάγια ο θρύλος του κετσπάγια.
ενδιαφέροντα άρθρα:
-Τσάμπιονς Τιμουρ
-Απίστευτα εντυπωσιακός ο Ολυμπιακός)

Λοιπόν.

Ο Κετσπάγια είναι για γέλια. Δεν είναι ο μόνος, πολλοί παλιοί παιχταράδες κατέληξαν να έχουν γίνει ποδοσφαιρικό ανέκδοτο ή περιγελως όταν ανέλαβαν προπονητές. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα (βλεπε Μαραντόνα).
Σε αντίθεση με μετριότατους παίχτες που μετά κάνανε λαμπρή καριέρα προπονητή σε υπερομάδες μεγέθους ΠΑΟ Ρούφ (προς νεους αναγνώστες : μάθετε πως είμαι και εμπαθής με Πέτρο Μίχο).

Ο Κετσπάγια είναι για γέλια γιατι δεν πρόλαβε καν να του ετοιμάσει μια υποτυπώδη νουβέλλα ο ειδήμων. Τον πρόλαβαν οι καταστάσεις. Και ετοίμαζε μια ωραιότατη νουβέλλα ο ειδήμων με Τιμουρ μόνο του ξημερώματα στο γήπεδο, να τον βρίσκουν οι παίχτες αγκαλιά με το ξύλινο ανθρωπάκι που βάζουν για εμπόδιο στο τείχος. Ο Τιμούρ χόρευε με το ξύλινο ανθρωπάκι του τείχους στους ρυθμούς του dirty dancing, κλαίγοντας γοερά, πενθώντας για τον αγαπημένο του ηθοποιό Patrick Swaze, λέγοντας «πατρικ μας αφησες νωρίς, γιατί?» και μην καταλαβαίνοντας την ίδια στιγμή την τραγική ειρωνία, τον παραλληλισμό, την αληγορία, σε λίγες ώρες το ξύλινο ανθρωπάκι θα έμενε μόνο του να ακούει το νοσταλγικό «time of our life»  και θα πενθούσε με τη σειρά του τον Τιμουρ.
Ομως όχι. Οι αναγνώστες του δεξιού μπακ δε θα διαβάσουν ποτέ αυτή την τραγική ιστορία, ο Τιμούρ αποτελεί παρελθον, χτεσινά νεα, μπαγιάτικο κουλούρι, ξυνισμένο πεπόνι, στυμένη λεμονόκουπα, ξεγραμένο υλικό. Ο Τιμούρ πρόλαβε και απολύθηκε.

Ο Κετσπάγια είναι για γέλια. Υποβίβασε τον εαυτό του όσο κανένας άλλος. Ζήτησε παίχτες που κοστίζανε και μετά συμβιβάστηκε με φτηνούς. Ζήτησε παίχτες σε συγκεκριμένες θέσεις και το δέχτηκε ύστερα όταν δεν εμφανίστηκαν ποτέ αυτοί οι παίχτες, ο σέντερ φορ και ο αριστερός χαφ. Δεν επέμεινε, δεν έδειξε πυγμή και θάρρος ως προπονητής, ήταν η βολική λύση του Κόκκαλη, το ανέξοδο πείραμα, το προδιαγεγραμμένο λάθος που πολύ σύντομα θα το παραδεχτεί ιπποτικά και θεατρικά και θα το διορθώσει και θα ξανα-αποθεωθεί για αύτό. Ιστορία επαναλαμβανόμενη και πιο προβλέψιμη κι απο τσαφ του Λουκά.

Γελάει η Ελλάδα με τον Κετσπάγια. Απομακρύνθηκε χωρίς να πάρει καν αποζημίωση, επειδή τέτοιο όρο είχε συμφωνήσει, χωρίς να παίξει καν 3η αγωνιστική, χωρίς να κανει καν δεύτερη γκέλα.  Απομακρύνθηκε κατόπιν συνάντησης και συμφωνίας Κόκκαλη-οργανωμένων οπαδών…!!  Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Απομακρύνθηκε γιατί στράβωσε τα μούτρα ο Ντουντού και γιατί δεν αξιοποιήθηκε το θωρηκτό Ντιόγο.

Ο Τιμούρ είναι αστείος. Η απόδειξη:  ο τύπος γίνεται μίμηση απο το Μητσικώστα χωρίς να χρειαστεί να κάνει οποιαδήποτε μεταμφίεση.

Ο Τιμούρ είναι αστεία περίπτωση προπονητή και ανθρώπου, αγαπιέται υπερβολικά απο ομάδες ανθρώπων, απο μερίδες οπαδών, της ΑΕΚ, της Ανόρθωσης, γιατί είναι ικανός και γιατί είναι παιδί μάλαμα και μετά αποφασίζει να κάνει άλμα καριέρας σε μεγαλύτερη ομάδα, δυσκολότερη πρόκληση και αφήνεται να γίνει χωρίς την παραμικρή αντίδραση έρμαιο απο αυτούς που κάποτε με τη μπάλα στα πόδια τους έκανε πλακίτσα. Αποφασίζει να πάρει μέρος σε μια παράνοια, στην συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση του, ακούει τον πρόεδρο να λέει οτι ο Κετσπάγια δεν έχει χολέρα, κι οτι το Βαλβέρδε έπρεπε να τον έχει διώξει απο το πρώτο ματς…. Οτι δε πειράζει που έφερα προπονητή απο κύπρο, ο βάζελος έφερε εβραίο….

Ο αστείος Κετσπάγια διέπρεψε ως επιθετικός και ήρθε στον Ολυμπιακό να παίξει αμυντικογενές ποδόσφαιρο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα ματς στο παλιο Καραϊσκάκη. Πέτρινα χρόνια Ολυμπιακού, έχει πεθάνει ο Αττίλιο, οι αεκτσήδες βρίζουν το νεκρό, η ΑΕΚ έχει όμως σοβαρή ομάδα, ο σούπερ Κετσπάγια τότε κάνει όργια, σκοράρει και το 0-1, οι γάβροι πετάνε πέτρες και τσιμέντα στο κόρνερ. Θυμάμαι τον Κετσπάγια με το αέρινο τρέξιμο.  Και είμαι βέβαιος πως έχει ποδοσφαιρικό μέλλον στην Ελλάδα.

Και ο ολυμπιακός?
Μένει χωρίς προπονητή!
Και τώρα?

ΤΩΡΑ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΗΜΙΜΕΤΡΑ, ΝΑ ΓΥΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΠΕΤΡΟΥ ΜΙΧΟΥ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Το παρασκήνιο της μεγάλης επιστροφής

Το άτυπο ντέρμπι μεταξύ Γιούρκα και Ανατολάκη για το ψηφοδέλτιο του Λάος έβγαλε νικητή τον δεύτερο. Έτσι ο Ανατολάκης θα ηγηθεί στην Α’ Μυκόνου αφήνοντας το Γιουρκα να πεταει βοτσαλάκια στα στιλάτα νερά του σουπερ Παραντίζο ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο υπό του ήχους του dj xesta na pan sto diaolo. Ο Γιουρκας δε θα αργήσει να βρει παρηγοριά στο 3-G κινητό του όταν εκείνο θα δονήσει τη τσέπη του. Μήνυμα από τον Ηλία , τον έτερο αποκλεισμένο από το πολιτικό στίβο

«Έχουμε κοχονες εμείς Γιουρκα μου , δεν κωλώνουμε. Είμαστε θεές. Έλα κότερο Ασλάνη για σουσελ παρηγοριάς. Θα είναι και η μαύρη γαζέλα ο Μπολτ»

Σύντομο μήνυμα, βραχνιάζει με θηλυπρέπεια σαν τον αποστολέα του. Ο Γιουρκας δεν αγνοεί τη πρόσκληση-πρόκληση. Ήρθε η ώρα ν’ αναμετρηθεί με τον Γιουσειν για το καλύτερο κοιλιακό της υφηλίου. Καιρός να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Βάζει μπρος τη λαμποργκινι και πετάει πάνω από το πέλαγος. Σηκώνει χειρόφρενο και σκάει με τετακε στη πριβέ θέση παρκινγκ πλάι στη μαρίνα. Παταει την πυρωμένη άσφαλτο που μυρίζει λάστιχο με την έπαρση νεοϋορκέζου γκάνγκστερ. Διορθώνει το λαμέ Γιακά και μπουκάρει στο κότερο……. Ουπς μαλακια από κεκτημένη ταχύτητα θα μπει στη βάρκα του Πατέρα που έχει αράξει στη πρύμνη για μπακαρντι! Μικρό το κακό. Θα το ρίξουν στο σορολόπ με λίγο ποτό και λίγο γκοσιπ για την κοσμική Αθήνα. Κάνουν καλή παρέα. Αλληλογουσταρονται δεν είναι ψέμα.

Με τα πολλά θα αρχίσουν οι αναμνήσεις για τα παλιά τα χρόνια στη βαζέλα. Τα κλάματα στη ριζουπολη. Τα πουλερικά , τον Εβραίο , το νταμπλ. Την αποχώρηση. Η νύχτα κυλά τα ποτήρια αδειάζουν, τα μάτια βαραίνουν, το μυαλό θολώνει , η ευθυμία υποτάσσει τη λογική. Το μονόπρακτο θεατράκι του παράλογου θα είναι σύντομο.

-Σε πάω ρε Γιουρκα
-Σε αγαπώ πρόεδρε
-Έλα στη παναθα
-Έρχομαι ρε πουστη μου

Το ξημέρωμα θα βρει το πρόεδρο χυμένο στη κουπαστή και δίπλα το συμβόλαιο σταμπαρισμένο με μελάνι νωπό . Ο Γιουρκας παρά το πονοκέφαλο δε θα παραμελήσει το πρωινό σετ κοιλιακών ενώ ο ειδήμων της μπάλας θα ξυπνήσει με διάθεση να σκαρφιστεί τρόπους διαφυγής από τη κατακραυγή του προπονητή για την υπέρτατη μαλακια που έγραψε παραπάνω

Χαλάσε του Κυριάκου στη Λίβερπουλ

Ο χτύπος στην πόρτα της τουαλέτας συνεχής και έντονος.

– Άσε τα παιδιαρίσματα και βγες επιτέλους. Μας περιμένουν στο κατάστρωμα ώρα τώρα και εσύ κλεισμένος εδώ…….Δεν είναι σωστό! Επιτέλους λίγο επαγγελματισμός!

Κουλουριασμένος πάνω στο καμπινέ πιάνει το στομάχι του που διπλώνει σαν ναυτικός κόμπος. Ρεύεται αέρα προσπαθώντας να ελέγξει τις αναπνοές του. Στο τέλος παίρνει μια μεγάλη ανάσα και καταφέρνει να αποκριθεί στον μάνατζερ του με ένα προσποιητό καθησυχασμό.

– Τώρα βγαίνω…. Όλα καλά μην ανησυχείς!
…………….

Περιμένει την βαλίτσα του στην αίθουσα με τις αποσκευές. Αέρινος, στιλάτος σαν ροκ σταρ. Ναι! ξέρει ότι σε αυτό το επίπεδο δεν αποτελεί δα και μεταγραφή αεροδρομίου αλλά αλήθεια πόσες φόρες βούλιαξε το Χιθροου από άφιξη παίχτη.

Μαζεύει τη βαλίτσα του από το διάδρομο. Μικρή είναι. Μόνο τα απαραίτητα. Μαζί του όμως με τη φυγή του από τη πατρίδα παίρνει παράσημο την αναγνώριση , την ανταμοιβή των κόπων τόσων χρονών. Ήρθε η ώρα να φτάσει ψηλά. Να γυρίσει τη πλάτη του στις κακεντρέχειες, στις φήμες, στα πικρόχολα σχόλια του τύπου και του οπαδού, στις πιέσεις για να ανταποκριθεί σε ρόλους ήρωα μιας εξέδρας που δε του ταιριάζει που δε συμβαδίζει με τα όνειρα του.

Στις αφίξεις ο μάνατζερ του ανήσυχος και βιαστικός σαν από συνηθεια τον υποδέχεται με ένα επαγγελματικό ενθουσιασμό
– Τα καταφέραμε ρε. Τώρα θα δουν όλοι τι μπάλα θα παίξει ο Σοτις…….

Ανταποκρίνεται στο καλωσόρισμα του Μάνατζερ με μια πνιχτή αλλά ειλικρινή κραυγή και το πρόσωπο του μοιάζει εύθυμο και ευτυχισμένο.

– Λοιπόν θα πάμε στο Λίβερπουλ με τραίνο και μετά θα συναντήσουμε τον πρόεδρο να σε καλωσορίσει στο κότερο του. Εκεί θα υπογράψουμε και τα συμβόλαια …..τυπικά.

Είναι φορές που η ελεύθερη κατάδυση είναι απότομη και η πίεση συνθλιβεί το κρανίο. Η αλλαγή συναισθημάτων σε λούζει με κρύο ιδρώτα και ο φόβος έρχεται αιφνιδιαστικά χωρίς να γνωρίσεις πως θα τον αντιμετωπίσεις. Ξεροκαταπίνει και ένα τρέμουλο ξεκινά από τα πόδια και σαν το νερό που ταξιδεύει σε πυροσβεστική αντλία χτυπά με ορμή τον εγκέφαλο και τον μουδιάζει. Το πρόσωπο του κίτρινο, αφύσικο.

– Τι έγινε Σωτήρη. Είσαι καλά ρε? ……. Ο μάνατζερ ρωτά με κάποιο ενδιαφέρον.
– ΜΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΚΟΤΕΡΑ ΜΕ ΖΑΛΙΖΟΥΝ

Δείχνει θυμωμένος. Προσπαθεί να πιαστεί από κάπου , να βγει στην επιφάνεια να επιπλεύσει, κάπως να απεγκλωβιστεί. Πως ήρθαν έτσι τα πράγματα.

– Δε μπορώ σου λέω. Έχω ναυτία. Έχω φοβία με τη θάλασσα και όταν κουναει…… θεέ μου δε μπορείς να φανταστείς. Πάρε τηλέφωνο να βρεθούμε αλλού.
– Είσαι ΤΡΕΛΟΣ. Μιλάμε για την ηγεσία της Λίβερπουλ. Θέλεις αλήθεια να πάρω τηλέφωνο να τους γειώσω? Οι άνθρωποι διοργανώνουν μια συνάντηση σε ένα πολυτελή σκάφος για να σε υποδεχτούν και εσύ μου λες να τους πάρω και να αρνηθώ? ….. Ο μάνατζερ ακούγονταν έξαλλος μα ήταν ψύχραιμος……… Επιτέλους Σωτήρη καλά όλα αυτά για να απαντάς στο Πατέρα με ειρωνείες αλλά δε πιάνουν σε μένα. Σύνερθε…….συνέχισε σοβαρός επιπλήττοντας τον πελάτη του. Επικράτησε σιωπή.

Έπιανε την κοτσίδα του με αμηχανία. Έβγαζε το λαστιχάκι και ύστερα μάζευε τα μαλλιά του ξανά και ξανά. Ξετύλιξε μια τσίχλα και την έβαλε στο στόμα. Δε μιλαγε. Ύστερα από λίγο κατάφερε να αποκριθεί καταφατικά.

– Εντάξει πάμε…… και η απάντηση ακούστηκε κοφτή.
……………………

Έριξε λίγο νερό στα μούτρα του να συνέρθει. Πείρε μια βαθιά ανάσα και στυλώθηκε στα πόδια του. Έφτιαξε λίγο το μαλλί, διόρθωσε το γιακά στο πουκάμισο του. Πάνω στο κατάστρωμα επικρατούσε κλίμα αναμονής. Εμφανίστηκε με ένα χαμόγελο που μαρτυρούσε διάθεση για αστεϊσμούς , κομπλιμέντα και υποσχέσεις.

Το κότερο είχε ανοιχτεί στη βόρεια θάλασσα λίγο έξω από το λιμάνι του Λίβερπουλ. Είχε σηκώσει μποφόρ και κουναγε αρκετά. Παραπάτησε και πιάστηκε από τη κουπαστή. Ο μάνατζερ τον κοίταξε λοξά. Εκείνος τον καθησύχασε με ένα νεύμα. Οι κόρες των ματιών του στρόβιλος τυφώνα και το στομάχι του λαβα που κοχλάζει σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

– Δε μου φαίνεται καλά ο Σοτις? Why? Μήπως είναι δυσαρεστημένος …….Ρώτησε ένας από του διοικούντες των κόκκινων με κάποια απορία τον μάνατζερ του.
– Εμ ! Ζαλίζεται λίγο … Αυτό είναι όλο…..
– Αν ζαλίζεται με λίγα μποφορια φαντάσου τι θα γίνεται με τις τριπλές του Ντρογκμπα και του Ρούνεη…… Αστειεύτηκε ο ιθύνοντας της Liverpool FC. Πιστός στο φλεγματικό αγγλικό χιούμορ του.
– Ας μαζευτούμε όλοι για αναμνηστική φωτογραφία!!! Είναι καιρός να γυρίσουμε πίσω στο λιμάνι
Ήταν η φωνή του George Gillett προέδρου της ΠΑΕ που ήχησε λυτρωτική στα αυτιά του Σωτήρη.

Ο Σωτήρης στη μέση και γύρω του σύσσωμη η διοίκηση με τον Ραφα Μπενίτεθ να αγκαλιάζει τον Έλληνα άσσο. Στητά χαμογέλα, κορδωμένοι ακούνε σαν πιστά μοντέλα τις οδηγίες του φωτογράφου.
Ριπές ανέμου σηκώνουν ψηλά την κόμη του. Το πλοίο χορεύει στο κύμα αγκαλιά με το στομάχι του. Μια φευγαλέα σκοτοδίνη και ύστερα άλλη μια…

– Μια φωτογραφία με τον Πρόεδρο Κύριε Κυριάκο….. παραγγέλλει ο φωτογράφος

Κοιτιούνται στα ματιά, δίνουν τα χέρια σφιχτά. Το κορμί του Σωτήρη ξεχειλίζει ευγνωμοσύνη, ο πρόεδρος δείχνει να το απολαμβάνει. Λίγα λόγια εισαγωγής….

– Welcome sotis. Καλωσόρισες στην ομάδα του λιμανιού…….

«Ομάδα του λιμανιού». Λόγια που βουίζουν περίεργα. Λόγια με γεύση πικρή στο θυμικό του. Ο πρόεδρος δίνει στο παίκτη τη τιμημένη Κόκκινη φανέλα να την κρατήσει. Τα φλας ανάβουν…

Ένα μεγάλο κύμα σηκώνει το πλοίο και εκείνο σκάει με ορμή στην αφρισμένη θάλασσα. Η κόκκινη φανέλα στα χέρια του, μαρτυρά εφιάλτες. Νιώθει ένα πόνο στα πλευρά από τα σκέλια του Αντζα που έχουν δέσει γύρω του πάλι και τον πιέζουν όπως τότε με τον Παρασκευάς να ξεκαρδίζεται απροκάλυπτα μπροστά στην γελοία εικόνα του. Ο Σωτήρης Ο Κυριάκος στα Κόκκινα. Ο Σωτήρης Ο Κυριάκος σε ομάδα του λιμανιού. Αφήνει την φανέλα να πέσει

ΠΟΤΕ! Φωνάζει ΠΟΤΕ! ….. Το πλήθος σιώπα και τον κοιτάζει έκπληκτο και αποσβολωμένο . Μάτια τρομαγμένα με φρίκη τον αντικρίζουν να σκύβει αφρισμένος πάνω από την κόκκινη φανέλα που κείτεται στο παραπέτο . Ο μάνατζερ προσπαθεί να βρει ένα τέχνασμα, μια δικαιολογία…. Ανήμπορος τραυλίζει μέσα από τα δόντια του κάτι ασαφές που θάβεται με μιας μπροστά σε αυτό που ακολουθει.

Το πρόσωπο του απόκοσμο, δαιμονισμένο θρεύεται με μίσος. Λύσσα και ζάλη μαζί. Ένα κρεσέντο από λόγια ηδονικής οργής βγαίνει από το στόμα του. Η λογική του και ο αρχικός ενθουσιασμός του χαροπαλεύουν μπροστά στους εφιάλτες του. Θα τα τινάξει όλα στον αέρα. Το στομάχι υποταγμένο στις διαθέσεις του παύει να συγκράτα τον οχετό που θέλει να βγει από μέσα του θριαμβευτικά. Η στρόφιγγα ανοίγει και λερώνει τη φανέλα μαζί με τα όνειρα του.

Ξερνά αίμα και σάλιο πάνω στη καριέρα του αλλά νιώθει όμορφα…. Πολύ όμορφα!

…….Ειδήμων

Ο παραδειγματισμός του Σεντρίκ Καντέ

Σοκ στη παγκόσμια κοινή γνώμη φαίνεται να προκαλεί η αποκάλυψη του Γάλλου Άσσου της Τσέλσι Νικόλα Ανελκα.. Στα απομνημονεύματα του, που πρόκειται σύντομα να δημοσιευτούν σε βιβλίο, ο Γάλλος άσσος με γλαφυρό, είναι η αλήθεια, τρόπο περιγράφει πως δέχτηκε επίθεση από τον προικισμένο συνάδελφο του Πατρικ Βιεϊρά με πεοσκαμπιλο. Η επίθεση έγινε στα αποδυτήρια της Αρσεναλ τα χρόνια που οι δυο τους ήταν συμπαίκτες επειδή ο τότε αρχηγός των λονδρέζων Πατρικ ήθελε να τιμωρήσει τον συμπατριώτη του για μια χαμένη ευκαιρία του στον αγώνα που είχε προηγηθεί. Μάλιστα σημειώνεται ότι ο Αρσεν. Βεγκερ είχε επιβραβεύσει τον Βιεϊρά για την ενέργεια του αυτή λέγοντας ότι έπραξε όπως κάθε πραγματικός αρχηγός πρέπει να πράττει. Αν είναι δυνατό ύστερα από αυτή τη μεγάλη αποκάλυψη που φωτίζει τα άδυτα των ποδοσφαιρικών αποδυτήριων και λέει κάποιες αλήθειες για τις συνήθειες των ακριβοπληρωμένων άσσων κάποιοι ακόμα να προσπαθούν να συγκαλύψουν την είδηση αποδίδοντας το γεγονός σε κακοπροαίρετο αστείο κάποιου επιτήδειου μπλοκερ.

Το δεξί μπακ απορεί με το υπέρμετρο αποτροπιασμό μερικών στο άκουσμα της είδησης αφού είναι κοινό μυστικό ότι τέτοιες πρακτικές συνηθίζονται ανάμεσα στους άνδρες των ποδοσφαιρικών αποδυτηρίων ή γενικά ανάμεσα σε άνδρες συγκεκριμένων οργανικών συνόλων της κοινωνίας που λειτουργούν ως ομάδα. Πάρτε για παράδειγμα το στρατό. Πόσες φορές άκουσες τη φήμη από τη διπλανή διμοιρία για τον πιτσιρικά φαντάρο που άλειψε το πέος του με μελί και το τοποθέτησε στη γλώσσα του συναδέλφου του ενώ εκείνος κοιμόταν με αποτέλεσμα να ακολουθησει πεοθηλασμος. Μη ξινίζεις τα μούτρα σου φιλε αναγνώστη , σταματά να προσποίησε ότι δε ξέρεις.

Φαίνεται πάντως ότι η πρακτική του πεοσκαμπιλου ως παραδειγματισμό ευδοκιμεί στους κόλπους του γαλλικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι σύμπτωση που μια τέτοια μέθοδο ακολουθει και ο Σεντρικ Καντε στον Παναθηναϊκό. Είναι αλήθεια ότι για να εφαρμόσεις την μέθοδο του πεοσκαμπιλου πρέπει να είσαι και ολίγων προικισμένος από τη φύση, ολίγων «μακρύς». Ο Σεντρικ λέγεται ότι για να κατουρήσει ανεβαίνει σε σκαμπό άρα καταλαβαίνεται για τι μεγέθη μιλάμε.

Ύστερα από το ναυάγιο της Τσεχίας και τα ολέθρια λάθη στην άμυνα ο Γάλλος ποδοσφαιριστής μπήκε σαν μαινόμενος ταύρος στα πράσινα αποδυτήρια. Η παραδειγματική τιμωρία του υπεύθυνου για τον πράσινο όλεθρο ήταν ζήτημα τιμής για το Γάλλο και έπρεπε να γίνει με το δικό του τρόπο, με το γαλλικό, όπως συνηθίζεται από την εποχή των στρατευμάτων του Ναπολέοντα. Ο Σεντρικ έβγαλε τον μακρύ του φίλο έξω από το παντελόνι έτοιμος να μαστιγώσει τον φταίχτη. Με λύπη του διαπίστωσε ότι ο φταίχτης ήταν ο ίδιος. Δεν πτοήθηκε αλλά άρχισε να αυτοπεοχαστουκιζεται στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να γεμίσει μώλωπες και γενεσιουργό υλικό. Οι συμπαίκτες του έντρομοι παρακολουθούσαν το σκηνικό ανήμποροι να επέμβουν. Μόνο ο Μπραις Μουν ζήτησε να είναι ο επόμενος για να εξιλεωθεί από του εφιάλτες του που τον ακολουθουν από τη στιγμή που παρέσυρε στο θάνατο την άτυχη εκείνη κοπέλα στην Αφρική. Αφού έφαγε και αυτός μερικές ξανάστροφες τότε τα πνεύματα ηρέμησαν. Ο Καρα διαμαρτυρήθηκε κουνώντας χεράκια πάνω κάτω και φέρνοντας δυο τούμπες στα πλακάκια των αποδυτηρίων γιατί δεν ήταν αυτός ο δήμιος με το μαστίγιο ως αρχηγός αλλά ο κατσουρ τον έβαλε στη θέση του επειδή αυτό δε μπορούσε να γίνει για λογούς πρακτικους….καταλαβαινετε. Ο Σαλπι, ο βιοπαλαιστής των γηπέδων, από την άλλη ήταν ο μονός που δεν έγινε μάρτυρας του συμβάντος γιατί είχε ήδη φύγει για μεροκάματο στην οικοδομή.

Να δούμε πόσα πεοσκαμπιλα θα βιώσουμε φέτος!

Ο χαμένος γιός του Μάικλ Τζάκσον

Σήμερα θα αποκαλύψουμε κάτι που ξεπερνά τα στενά όρια του ελληνικού ενδιαφέροντος και αποκτά διεθνής προεκτάσεις. Ξεκαθαρίζουμε, μιας και το θεμα είναι λεπτο, ότι οσα γραφτουν είναι επιβεβαιωμένα από κάθε είδους διαθέσιμη πηγή (ακόμα και ιαματική) ενώ διαβεβαιώνουμε ότι αντιμετωπίσαμε το καυτό θέμα με πάσα ειλικρίνεια, σκεπτικισμό και διακριτικότητα.

Όταν μαθεύτηκε, σαν κεραυνός εν αιθρία, ο θάνατος του βασιλιά της Ποπ Μαικλ Τζάκσον στο προπονητήριο της ΑΕΚ, στους θρακομακεδονες, το ρόστερ αντιμετώπισε την είδηση με μια φυσιολογική έκπληξη. Τα παιχνίδια με τη μπάλα σταμάτησαν. Ο Ρεφικ προσευχήθηκε στον Αλλάχ για τη ψυχή του Τζάκσον, ο Εντίνιο έκανε τιμητικά μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του ενώ ο Ιορντάκε σιγοτραγούδησε ένα μικρό μέρος του θρίλερ, μόνο ο Καράμπελας έγραψε την είδηση εκεί που συνήθως τα γράφει όλα και συνέχισε το ζέσταμα. Στην αίθουσα με τα βάρη όμως εκτυλίχθηκε ένα δράμα. Ο Ισμαήλ Μπλάνκο στο άκουσμα της είδησης άσπρισε ολόκληρος και άρχισε να ξεσπά σε λυγμούς . Φαινόταν να έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του και ο κατά τ’ άλλα ψυχρός Ντούσαν έσπευσε να τον παρηγορήσει σαν να ξερε. Οι παρευρισκόμενοι έδειχναν απορημένοι με το υπερβολικό της αντίδρασης . Για μια στιγμή πίστεψαν ότι ο Μπλάνκο ίσως να συγκινήθηκε τόσο επειδή δήλωνε τρελός φαν του τζακο και της μουσικής του αλλά και πάλι δε μπορούσαν να κατανοήσουν το μέγεθος του θρήνου. Ο Ντουσκο έδωσε άδεια στο παίκτη να πάει σπίτι του να ηρεμήσει. Στο δεξί μπακ γεννήθηκε αμέσως το ερώτημα: Πως είναι δυνατό ο αυστηρός Ντουσκο να απαλλάξει από τις υποχρεώσεις του τον παίκτη επειδή πέθανε το μουσικό του είδωλο?

Το ένστικτο μας οδήγησε να προβούμε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τη Κυρία Μπλάνκο τη μαμά του Ισμαήλ που βρίσκεται στο Μπουένος Άιρες για να αναζητήσουμε κάποιες απαντήσεις. Αυτό που μας είπε μας άφησε άφωνους.

Δεξί Μπακ: – Κυρία Μπλάνκο ποια είναι η σχέση του Ishmael με τον εκλιπόντα βασιλιά της ποπ?

Μαμά Μπλάνκο: – Είναι σχέση πατέρας και γιου. Ο Ισμαήλ είναι ο χαμένος γιος του Τζάκσον.

Αφού επήλθε μια παύση κάποιων λεπτών από το σοκ που προκάλεσε η αποκάλυψη της Κυρίας Μπλάνκο συνεχίσαμε τη συνομιλία μας

Δ.Μπ. : -Κυρία Μπλάνκο αυτό που μας λέτε είναι τρομερό. Μα πως?
Μαμά Μπλ.: – Μας το φερανε μωρό σε ένα καλαθάκι κάποιοι κύριοι από την Αμερική έτσι ξαφνικά. Ποτέ δε μάθαμε γιατί και πως. Δε μας είπαν ποιανού ήταν. Εγώ και ο συγχωρεμένος ο άνδρας μου το δεχτήκαμε σαν δώρο από το θεό μιας και αγαπάμε τα παιδιά. Μας είπαν ότι ο βιολογικός του πατέρας είναι ένας αμερικανός διάσημος καλλιτέχνης και ότι θέλει να το μεγαλώσουμε εμείς γιατί αυτός δε νιώθει έτοιμος να αναλάβει αυτό το ρόλο αφού ακόμα νιώθει παιδί. Δεν αντιδράσαμε αλλά θεωρήσαμε σωστό να το μεγαλώσουμε με την αγάπη που του αξίζει. Το καλαθάκι που πήραμε είχε μέσα και μια μάσκα. Αυτή που βάζει όταν πανηγυρίζει τα γκολ…….

Δ.Μπ: -Μα δεν είναι του ζορο?
Μαμα: Όχι , όχι είναι η παιδική του μάσκα. Την έχει πάντα μαζί του….

Δ.Μπ:- Α! μαλιστα…για συνεχίστε
Μαμά: – Μεγαλώνοντας ο Μπλάνκο έδειξε κάποια στοιχειά που μας οδήγησαν στο να καταλάβουμε ποιος είναι ο πραγματικός του Πατέρας…..

Δ.Μπ: – Σαν τι?
Μαμά: Να ενώ τον πήραμε μαύρο στα 2 του χρόνια έγινε ξαφνικά άσπρος ενώ αργότερα κάθε φορά που πήγαινε σχολείο περπαταγε με βηματακια προς τα πίσω σαν να γλιστρά στο εδαφος…..ενω είχε και αυτή την εμμονή με τη παιδική του μασκουλα…… την φόραγε σε κάθε του έξοδο…

Δ.Μπ: – Ο Ισμαήλ γνώριζε για το βιολογικό του Πατέρα?
Μαμά:- Στην αρχή το κρατήσαμε κρυφό. Κάποια στιγμή επικοινωνήσαμε με τον Κύριο Τζάκσον όταν πια ήμασταν βέβαιοι ότι πρόκειται για το δικό του παιδί. Στην αρχή αρνήθηκε τη πατρότητα φωνάζοντας «No its ignorance, you are ignorant» σαν αλαφιασμένος. Με το καιρό όμως , ίσως και από τύψεις, άρχισε να αλλάζει στάση. Μας έστελνε που και που χρήματα και διάφορα δώρα για το μικρό Ισμαήλ όπως καρουζελ τρενάκια τραμπολινο, αναμνηστικά από την νεβερλαντ και λαμπάδες για το Πάσχα. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε με τον άνδρα μου όταν ο μικρός Ισμαήλ ενηλικιώθηκε να του αποκαλύψουμε το μυστικό…..

Δ.Μπ:- Πως αντέδρασε?
Μαμά:- Ξαφνιάστηκε όπως είναι φυσιολογικό. Όταν συνήρθε φρόντισε να έρθει σε επαφή με τον πατέρα του. Η πρώτη τηλεφωνική επαφή , θυμάμαι, ήταν παγωμένη και αμήχανη αλλά με τον καιρό ο Κύριος Τζάκσον άρχισε να τον αποδέχεται. Σκέφτηκε μάλιστα να τον δει και από κοντά. Λίγο πριν το θάνατο του τον προσκάλεσε να τον συνοδέψει στις συναυλίες του στην O2 αρένα στο Λονδίνο όπου θα ανέβαινε στη σκηνή μαζί του με αθλητική περιβολή και μια μπάλα και θα έκανε τσαλιμάκια την ώρα που εκείνος θα τραγουδούσε. Στο τέλος της συναυλίας ο Τζακο είχε σκοπό να συστήσει το κρυφό του γιο στους φαν του. Κρίμα που δε πρόλαβε….

Δ.Μπ:- Κυρία Μπλάνκο γνώριζε κάποιος από την ΠΑΕ ΑΕΚ το μυστικό που μας αποκαλύπτεται?
Μαμά:- Όχι κανένας …. Εκτός από τον Ντούσαν τον προπονητή αλλά του ζητήσαμε να μην αναφέρει τίποτα προς τα έξω….

( Εμείς θυμηθήκαμε τότε στον αγώνα με το Πανσεραικο που ο Ισμαήλ δεν άκουγε τις οδηγίες του Ντούσαν και εκείνος, από τα νεύρα του, του φώναξε από το πάγκο λέγοντας κατά λέξη: « Να πάς σπίτι σου στη μάνα σου και τον πατέρα σου να τα κάνεις» Τότε όλοι έσπευσαν να μιλήσουν για φάουλ του σέρβου πρίγκιπα μιας και ο «θετός» πατέρας του Μπλάνκο είχε πεθάνει. Μάλιστα εκείνος αναγκάστηκε να ζητήσει και συγγνώμη. Που να ξέραμε τότε ότι εννοούσε τον Μαικλ Τζάκσον και το σπίτι που ανέφερε ήταν η περίφημη χωρά του πότε.)

Δ.Μπ: -Κυρία Μπλάνκο σας ευχαριστούμε για τη συνομιλία μας.
Μαμά:- Εγώ ευχαριστώ. Σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα όμως

Δ. Μπ.:- Μείνετε ήσυχη. Γεια σας

Βέβαια αθετήσαμε το λόγο μας και προβήκαμε στην αποκάλυψη. Η έρευνα μας οδήγησε και στο παρακάτω στοιχειό που δένει την υπόθεση. Ο Μπλάνκο δεν είναι παρά ο παράνομος καρπός του κρυφού έρωτα του Μαικλ Τζάκσον με την Μπιλι Τζιν. Η άρνηση του Τζάκσον να αναγνωρίσει το παιδί του φαίνεται καθαρά και από τους στίχους της γνωστής επιτυχίας

«Billie Jean is not my lover
She’s just a girl who claims that I am the one
But the kid is not my son
She says I am the one, but the kid is not my son»

Αργότερα ο Μαικλ έκανε εκείνο το παιδί που πήγε να το πετάξει από το μπαλκόνι. Τον ονόμασε Μπλανκ(ετ) γιατί του θύμισε τον Μπλάνκο και όχι γιατί όπως λένε όλοι έχει λατρεία με τις κουβέρτες. Μάλιστα του έδωσε να φορεί και τη μάσκα του νόθου υιού του και άσσου της μπάλας.

Το δεξί μπακ δηλώνει συγκλονισμένο από αυτή την ιστορία και δεν έχει παρά να εκφράσει τα πιο θερμά συλλυπητήρια στον κιτρινόμαυρο επιθετικό.

Υ.Γ Σας παρουσιάζουμε και φωτογραφικό υλικό που πήραμε από τη μαμά του Μπλάνκο και παρουσιάζει το μικρό Ισμαήλ με τη μασκουλα του.

Ο μικρός Μπλάνκο με τη μασκούλα του

Ο μπλάνκο σκοράρει και φορά τη παιδική του μάσκα

Πατέρα κάτσε φρόνιμα

Αραχτός στη ξαπλώστρα με ένα φραπέ στο χέρι και μια τσακισμένη εφημερίδα δίπλα μου προσποιούμαι χαλάρωση και ευδαιμονία ενώ στη πραγματικότητα βράζω από τη ζέστη και το θυμό. Εγκλωβισμένος ανάμεσα σε χιλιάδες ψάθες , σε μπαλάκια του τένις που προσγειώνονται κάθε λίγο και λιγάκι στο στομάχι μου, σε παιδικές εκνευριστικές φωνούλες και στα μαραμένα θηλυκά μπούτια της μεγαλοκοπέλας που παραθερίζει δίπλα μου και συμπεριφέρεται σαν κοκέτα του μεσοπολέμου καταριέμαι τον εαυτό μου που με παράσυρε σε παραλία της Αττικής κυριακάτικα.

Λίγα μετρά πιο κάτω παρατηρώ ένα καλοστεκούμενο κύριο να παίζει μπαλιτσα με το παιδάκι του. Μου προκαλεί εντύπωση το σοβαρό ύφος του πατέρα σε μια υποτιθέμενη στιγμή διασκέδασης. Σηκώνομαι από τη ξαπλώστρα ρουφώντας επιδέξια τη κοιλιά μου και με τα χέρια άνοιχτα και ύφος κατακτητή πλησιάζω να παρακολουθήσω το παιχνίδι με τη μπάλα, έτσι από περιέργεια. Το παιδί, υπό τις οδηγίες του πατέρα, μαθαίνει να ισορροπεί στην άμμο με τη μπάλα στα πόδια και να τριπλάρει αλλάζοντας γρήγορα κατευθύνσεις. Ο μπαμπάς επιδοκιμάζει το παιδί σε κάθε καλή ενέργεια ενώ δε διστάζει να του μοιράζει «φιλικές» σφαλιαριτσες στο σβέρκο -από αυτές που πονανε – κάθε φορά που εκείνο κάνει κάτι λάθος. Κάθε προσπάθεια του 10χρονου να χαλαρώσει και να έρθει σε επαφή με κάποιο είδος πατρικής τρυφερότητας πέφτει στο κενό. Ο προπονητής-πατέρας εξημερώνει τα αθώα παιδικά ένστικτα με φωνές και χειρονομίες σαν θηριοδαμαστής σε τσίρκο.

«Ρε άσε ρε καραγκιόζη το παιδάκι να παίξει» ψελλίζω από μέσα μου αφήνοντας επιδεκτικά ένα ύφος αποστροφής να στολίσει τη φάτσα μου. Εκείνος με πλησιάζει με μια αηδιαστική ψωροπερηφάνια στο περπάτημα του. «Αυτό το παιδί θα το κάνω μεγάλο μπαλαδορο» μου λέει, σαν να θέλει να μοιραστεί μαζί μου το μεγάλο του στόχο.

Εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια μου σαν να άνοιξε ενα παράθυρο στο μέλλον και κρυφοκοίταξα απο μέσα του, για λίγο, τη συνέχεια της ιστορίας. Το παιδί μεγαλώνει με το πατέρα βδέλλα σε κάποια ακαδημία ποδοσφαίρου. Ο πατέρας μάνατζερ καπηλεύεται το ταλέντο του και γεμίζει τη τσέπη του επενδύοντας στα πόδια του υιού του. Εκείνο καταλήγει τελικά σε κάποιο μεγάλο κλαμπ της χώρας. Τα καταφέρνει. Ο πατέρας του εκεί δίπλα του να τον καμαρώνει στις προπονήσεις, να τον συμβουλεύει, να του ελέγχει ακόμα και το τρόπο της αναπνοής του. Όταν δε το παιδί δεν περνά καλά εκείνος δεν διστάζει να παίρνει τηλέφωνο τους προπονητές του για να κάνει παράπονα. Ο μικρός στέκεται με κάποια επιτυχία και με τα χρόνια έρχονται οι σειρήνες του εξωτερικού. Παραδίδοντας τις αποφάσεις για το ποδοσφαιρικό του μέλλον στη κρίση του πατέρα του δε διστάζει να έρθει σε ρήξη με την ομάδα του προκαλώντας την έκρηξη των εργοδοτών του

«Πες στον πατέρα σου να μην ξαναπάρει τηλέφωνο. Ξέρεις εσύ. Το έχει κάνει πολλές φορές. Εχεις δικό σου μάνατζερ και μου εμφανίζεται ο πατέρας σου; Να ξέρεις ότι ο Παναθηναϊκός δεν ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρόκειται να περάσουν τέτοιου είδους νοοτροπίες. Υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση από την Αταλάντα, την ξέρεις, τη δέχτηκες, και μετά είπες άλλα…»

Εκεί κάπου σταμάτησα να κρυφοκοιτάζω στο μέλλον και έτσι για το τέλος της ιστορίας δε μπορώ να πω πολλά. Πολλές φορές πάντως τέτοιες ρίξεις οδηγούν σε στασιμότητα ή ακόμα και απαξίωση μιας καριέρας που θα μπορούσε να εξελιχτεί καλυτέρα αν ο παίκτης δε στηριζόταν τόσο πολύ στο τι θα πουν τα πατρικά μανατζεριστικα χείλη ( Βλέπε μπαμπά χουτο) αλλά στα δικά του θέλω.

Προβληματισμένος για τα όρια του πατρικού προστατευτισμού γύρισα στη ξαπλώστρα μου. Δίπλα μου η μεγαλοκοπέλα είχε φύγει και τη θέση της πείρε μια αιθέρια ξανθιά ύπαρξη με τρομερό κωλο. Έμεινα αποσβολωμένος να χαζεύω την ομορφιά της περιμένοντας τη κατάλληλη στιγμή να εκτοξεύσω το κοφτερό καμάκι μου επάνω της. Άκουσα το εκνευριστικό ρινγκτοουν του κινητού μου να με αποπροσανατολίζει από το στόχο μου. Ήταν ο πατέρας μου.

-Που είσαι παιδί μου?
-Στη θάλασσα ρε πατέρα. Άσε με τώρα γιατί μπανιζω κάτι καλό
-Βουρ αγορίνα μου. Πες της για τα ωραία της μάτια πάντα πιάνει
-Λες?
-Άκου το γέρο ξέρει! Ο πατέρας σου έχει πάντα δίκιο
-Καλά

Έκλεισα το τηλέφωνο και ρίχτηκα αμέσως στη μάχη φλερτάροντας επικίνδυνα με την αποτυχία …..τελικά δεν είχα άδικο. Τι περιμένεις από παρωχημένες πατρικές συμβουλες….γκρρρ!

Ειδήμων.

Οι κρυφές ρήτρες του Τζιμπρίλ Σισσέ

Το δεξί μπακ επικοινώνησε με Κώστα Αντωνίου, Νίκο Πατέρα, Μίμη Δομάζο, Κώστα Νικολακόπουλο και έμαθε τα απόρρητα παραλειπόμενα της συμφωνίας με το γάλλο-ιβοριανό φορ Τζιμπρίλ Σισσέ. Συμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα τους ο Σισσέ ζήτησε τους εξής δύο πρόσθετους όρους στο συμβόλαιο, προκειμένουν να αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα της superleague:

1. Συμβιβαστική συμφωνία με Ογκουνσότο, ώστε να παραιτηθεί απο οποιαδήποτε διεκδίκηση πλατινέ/πράσινης/κίτρινης/ροζ βαφής για τις οποίες ο γάλλος επιθετικός θα έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα. Στον Ογκουνσότο θα παραχωρηθούν τα χρώματα μοβ/κόκκινο και παραλλαγές του μπλέ σιελ.

του ντοσι βαφη, του ντοσι πεναλτι?

2.  Απαλλαγή του Σισσέ απο κάθε συνάντηση με την ομάδα του ΠΑΟΚ

+

=

..ανατριχιαστική μαλακιούλα ολκής απο προπονητή της εξέδρας.

Ο Όλοφ Μέλμπεργκ θυμάται εκείνο το καλοκαίρι

Φύγετε κόλακες από κοντά μου, δε θέλω να πάρω άλλο μέρος στα πανηγύρια σας. Εσείς που ξεροσταλιάζετε για μια οπαδικη μου υπόσχεση, δε γνωρίζετε με πόσους παλμούς τρέχει αυτή τη στιγμή η καρδία μου, τι βασανίζει τη σκέψη μου. Μια ανατριχίλα με έχει κυριεύσει από τότε που ξαναπάτησα το πόδι μου σε αυτή τη χώρα με το καυτό Ήλιο και δε λέει να με αφήσει. Που να βρίσκεται τώρα εκείνη? Λες να είναι κάπου ανάμεσα στο πλήθος και να με κοιτά με τα όμορφα εκφραστικά της μάτια. Χριστέ μου!…. Μόνο στη σκέψη, μου κόβονται τα πόδια, σταματά η ανάσα μου!……….

Είμαι καταδικασμένος να την αναζητήσω παντού….. Ναι θα ψάξω παντού θα ρωτήσω τις θάλασσες και τα βουνά, θα σκύψω στην άμμο θα γεμίσω τη χούφτα μου με βότσαλα και κοχύλια και θα τα αναγκάσω να μου δείξουν το δρόμο , το δρόμο που οδηγεί στη μελαχρινή μου γοργόνα που κάποτε άφησα πίσω, που κάποτε αγάπησα ……….

Θέλω να τη ξαναδώ, θέλω να με πάρει μαζί της στο παράδεισο μας , να διώξει τη θλίψη μου για πάντα , να με μεθύσει με τα φιλιά της όπως τότε. Θέλω να πιάσω το χέρι της και να τρέξουμε πλάι στο κύμα, να νικήσουμε τον άνεμο και ύστερα να αγκαλιαστούμε και να συρθούμε στην άμμο σαν ερωτευμένοι έφηβοι. θέλω να δω το ηλιοβασίλεμα να χάνεται στο απέραντο γαλάζιο και μια πορφυρή ηλιαχτίδα φωτός να πάρει πνοή μέσα από τα μάτια της, εκείνα τα σαγηνευτικά μαύρα μάτια που με ζαλίζουν. Θέλω να την ξαναδώ να χαϊδέψω το στήθος της να ξαναγεννηθώ μέσα της. Θέλω να μυρίσω τα μαλλιά της και να αναστηθώ …. Θέλω να ξαναζήσω εκείνο το καλοκαιρι…….Την αγαπώ !

Σαν με κοιτάς ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά καίγομαι μέσα στη δική στου τη ματιά λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς…..

Ερωτικός όσο πότε ο Ειδήμων της μπάλας!

Εγγλεζάρες, φέρτε μας πίσω αυτά που μας κλέψατε

Παγκόσμιο αίτημα η επιστροφή αυτών που μας ανήκουν

μας ανήκουν

να επιστρέψουν

Το ημερολόγιο ενός Σκάουτερ

Ψωμί αλάτι και λίγο ελίτσα απλώνονται μπροστά του στο τραπέζι. Φέρνει το χέρι του βαθιά μέσα στη τσέπη και ανακατεύει τα τελευταία μεταλλικά δίφραγκα που κουδουνίζουν σαν ενοχλητικό ringtone.

Ο δίσκος στο γραμμόφωνο κολλημένος στην ίδια στροφή…… …. «Σε τούτο το παλιόκοσμο όταν δεν έχεις χρήμα είσαι θαμμένος ζωντανός μες της ζωής το νήμα. Όταν κανείς είναι φτωχός απ’ολους αδικιέται, ο φτωχός μάνα , ο φτωχός μάνα καλυτέρα να μη γεννιέται»…… ……ήρθε και η δική του σειρά να δηλώσει υπεύθυνα “Α ρε Στελλαρα καλά τα λες”. Σκύβει επάνω στο λιγδιασμένο και κιτρινισμένο σημειωματάριο του που ζέχνει μυρωδιές του κόσμου. Θα το ξεφυλλίσει άλλη μια φορά……….

Αναχώρηση

Τώρα που σου γράφω αγαπητό μου ημερολόγιο είμαι πάνω στο αεροπλάνο, μόλις έχω απογειωθεί από το ελευθέριος και ήδη νοσταλγώ τη πατρίδα. Πόσο γάργαρα φαίνονται τα νερά του αιγαίου από δω πάνω. φεύγω για λατινική Αμερική. Ο πρόεδρος ήταν σαφής. Να οργώσω τα γήπεδα για να βρω φθηνό και κάλο κεντρικό αμυντικό. Βάλθηκε να με εκνευρίσει πάλι με τη τσιγκουνιά του. Να φροντίσω όταν γυρίσω στη πατρίδα να του πω να προσλάβει σκαουτερς, δε γίνεται να το παίζω και τεχνικός διευθυντής και περιηγητής των 5 ηπείρων…………….

1η μέρα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο στο Μπουένος Άιρες αυτό που πρωτοβλέπεις είναι καταπληκτικές γυναίκες. Είναι πανέμορφες. Δεν έχω καιρό για απολαυσεις , θα πρέπει να πάω να παρακολουθήσω τα τσικό της Μποκα και της Ρίβερ. Ο πρόεδρος μου έστειλε τηλεγράφημα. Πρέπει να ελέγξω τα έξοδα μου……. Ο σπαγκοραμμένος

2η μέρα

Άφησα το ξενοδοχείο το πρωί και πήγα κατευθείαν στο γήπεδο. Μου αρέσει ο κεντρικός της Εστουδιαντες …..πρέπει να προλάβω να τον κλείσω πριν τον πάρει ο Άρης. Ξέμεινα από χρήματα. Ο πρόεδρος μου είπε να κινηθώ με τα δικά μου. Την αγαπώ την ομάδα θα το κάνω. Το βράδυ πήγα να μείνω σε τσιγγάνικο καταυλισμό. Πρέπει να κάνω οικονομίες. Πήδηξα φωτιές και έμαθα κάποιες κινήσεις τανγκο στο αυτοσχέδιο γλέντι των φίλων μου. Εκεί ήταν και ο κανταδορ Χουάν ραμον Ροτσα. Μας ταξίδεψε με τη κιθάρα του. Ο συνάδελφος σκαουτερ του παναθηναϊκού μου υπόδειξε με θέρμη τον Μοουτσε. Οι δικοί του δεν τον παίρνουν …. επιμένουν ευρωπαϊκά. Σκέφτηκα ότι ο παναθηναϊκός στέλνει τον σκαουτερ του για ταξίδι αναψυχής και εγώ ξυπόλητος στ’ αγκάθια κυνηγώ θαύματα. Δε βρίσκω τίποτα ενδιαφέρον εδώ. Αύριο θα φύγω για Ρίο. Δεν έχω λεφτά. Θα προσπαθήσω με μια πιρόγα να διασχίσω τον Αμαζόνιο. Όταν πιάσω ακτή θα νοικιάσω μια μηχανή ………..και βλέπουμε

Ο χαμηλός φωτισμός τον κούρασε στην ανάγνωση. Ξαπόστασε για λίγο σε αυτό το μακρύ δρόμο των αναμνήσεων . Δε ξεκουράστηκε όμως για πολύ. Στο νου του ήρθε πάλι ο Αμαζόνιος. Καταράστηκε τη στιγμή που έβαλε την αγάπη του για την ομάδα πάνω από την ίδια του τη ζωή . Άξιζε τον κόπο? Θυμήθηκε τον τρόμο μπροστά στα δόντια του αλιγάτορα, τη φτώχεια γύρω του , την ελονοσία που στεκόταν απειλή στο διάβα του, τις κακουχίες που έζησε διασχίζοντας τον αφιλόξενο ποταμό. …..

Το κουδούνι της εξώπορτας διέκοψε τις σκέψεις του. Η Πολυαγαπημένη του αδελφή του έφερε ένα πιάτο φαί και εκείνος την υποδέχτηκε με ένα ζεστό χαμόγελο. Η γλυκιά του αδερφούλα πόσο θα τον μισούσε αν μάθαινε ότι μπορούσε να χάσει τη ζωή του υποβάλλοντας τον εαυτό του σε τέτοια παιδαριώδη παιχνίδια επιβίωσης για το τίποτα. Την αγκάλιασε δυνατά για να καταλαγιάσει μέσα του η απόγνωση. ….Εκείνη προσφέρθηκε να του συγυρίσει λίγο το σπίτι. Ο γιος της που την συνόδευε βγήκε στην αυλιτσα να παίξει λίγο μπάλα. Αυτός πάλι έπιασε το ημερολόγιο στα χέρια του

14η μέρα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο νοίκιασα μισοτιμής μια τσοπερ του 2ου παγκοσμίου πολέμου για τις μετακινήσεις μου. Διέσχισα τις απέραντες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης του βραζιλιάνικου νότου. Είδα φωτεινά πρόσωπα που χαμογελούσαν στο θάνατο , είδα την ελπίδα να γεννιέται μέσα από τις στάχτες. Οραματίστηκα μια ενωμένη λατινική Αμερική. Σκέπτομαι να παραιτηθώ από το σκαουτινγκ, λέω να βγω στο αντάρτικο.

16η μέρα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο με πνίγει ο θυμος…..Καταραμενε πρόεδρε… σου ζητώ λεφτά να κινηθώ και εσύ με αγνοείς επιδεικτικά. Φήμες στα αυτιά μου φτάνουν ότι ο ΣΚΡΟΥΤΖ ζήτησε από μεταγραφικό στόχο της ομάδας να καλύψει μέρος του ποσού της μεταγραφής του…αν είναι δυνατόν… Όργωσα τα γήπεδα των τοπικών πρωταθλημάτων εδώ στο Ρίο και βρήκα κάποια φιντάνια. Μου άρεσε ένα συμπαθές μαυράκι ο Παρασκευάς αλλά ασχολείται περισσότερο με διακίνηση κόκας και ξεκαθάρισμα λογαριασμών στις φαβελες. Κοιμήθηκα στην παράγκα της Καταλίνας της πόρνης. Με πήρε ο μορφέας αγκαλιά με τα στήθη της. Τι ονειρεμένο ύπνο έκανα μέσα σε αυτό το καλοσχηματισμένο μπούστο. Τελικά χωρίς βυζιά δεν υπάρχει παράδεισος …….

20η μέρα

Αγαπημένο ημερολόγιο έχω ξεμείνει εντελώς από φράγκα. Οι τελευταίες μου οικονομίες πήγαν για το ταξίδι μου στη Χιλή. Οποία πόρτα ομάδας να χτυπήσω για αμυντικούς τρώω άκυρο γιατί δίνω κοροιδιστικα λεφτά. Έχουν δίκιο. Ο αθεόφοβος με θέλει πάρων στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής να παρακολουθήσω τα παιχνίδια της Αιγύπτου και της Νέας Ζηλανδίας στο συνομοσπονδιών με ένα σμήνος από μέλισσες να βουίζουν πάνω από το κεφάλι μου. Για ποιο λόγο ? Με ποια λεφτά? Να φέρουμε κάνα σικαμπλα να μας φύγει νύχτα? Το αποφάσισα. Τέρμα με τα τερτίπια του. Θα μπω λαθρομετανάστης στο αμπάρι κάποιου πλοίου που ταξιδεύει για Ελλάδα αύριο το πρωι………Ελπιζω να τα καταφέρω παναγίτσα μου.

-Έλα να φας…..Ακουστηκε η γλυκιά φωνή της αδελφής του.

Αναδύθηκε στην επιφάνεια της πραγματικότητας. Άφησε πίσω του το σκοτεινό βυθό των σκέψεων του και κίνησε να φωνάξει τον ανιψιό του στο τραπέζι.

Στην αυλή το παιχνίδι με τη μπάλα έδινε και έπαιρνε. Ένα διπλό με τα παιδιά της γειτονιάς έχει στηθεί. Έμεινε να χαζεύει από το παράθυρο το ανιψιό του που ξεχώριζε στην άμυνα με τις τοποθετήσεις του, με το αρχοντικό του στυλ, με τις δυναμικές διεκδικήσεις του. Για μια στιγμή του θύμισε τον εαυτό του.
Ρε λες? Ψιθύρισε μέσα του και ύστερα επανέλαβε την ρητορική εκείνη ερώτηση πιο δυνατά.

Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του, ένα χαμόγελο ειλικρινής ικανοποίησης. Πήρε αμέσως τηλέφωνο.
– Νικό, σου βρήκα παίκτη. Αμυντικό κλάσης. Θα κάνει τη διαφορά. Δε θα στοιχίσει τίποτα.
– Katarxas….poy eisai re stelio, nomiza oti xathikes sto algeri for god’s shake!…. oute ena tilefwno na dw an zeis h’ petheneis !Anyway, kai to onoma autou?
– Μανωλας. Κώστας Μανωλάς

Μια νουβέλα του ειδήμονα εμπνευσμένη από το ρητό
«Ψάχνεις όλο το κόσμο για θησαυρούς και δε βλέπεις ότι υπάρχουν κάτω από τα πόδια σου»